σοφιστομανώ

-έω, Α

αγαπώ ή επιζητώ με μανία τους σοφιστές ή τη σοφιστική («σοφιστομανοῡσιν οἱ πλεῑστοι τῶν νέων καὶ ἀφρονέστεροι», Γρηγ. Ναζ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < σοφιστής + -μανῶ (< -μανής < μαίνομαι), πρβλ. λυσσο-μανώ].